Франсуа-Мішэль маркіз дэ Лувуа
Выгляд
Франсуа Мішэль Лецелье, маркіз дэ Лувуа | |
---|---|
François-Michel Le Tellier, marquis de Louvois | |
Франсуа Мішэль Лецелье. Партрэт працы Я.Ф. Фута. Музей Версаля і Трыянона | |
Род дзейнасці | палітык |
Дата нараджэння | 18 студзеня 1641[1][2] |
Месца нараджэння | |
Дата смерці | 16 ліпеня 1691[4][5][…] (50 гадоў) |
Месца смерці |
|
Грамадзянства | |
Бацька | Michel Le Tellier[d] |
Маці | Elisabeth Turpin de Vauvredin[d][7] |
Жонка | Anne de Souvré[d] |
Дзеці | Louis-Nicolas Le Tellier de Souvré[d], Louis François Marie Le Tellier[d], Camille Le Tellier[d], Madeleine Charlotte Le Tellier[d] і Michel Courtenvau le Tellier[d] |
Узнагароды і прэміі | |
Аўтограф | |
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Франсуа-Мішэль Лецелье (фр.: François-Michel Le Tellier, marquis de Louvois; 18 студзеня 1641 — 16 ліпеня 1691) — маркіз дэ Лувуа, граф дэ Тонер з 1684, французскі дзяржаўны дзеяч, сын Лецелье. У 1668 годзе прызначаны дзяржаўным сакратаром па ваенных справах (ваенным міністрам). Людовік XIV ставіўся да яго з вялікім даверам; яго парады аказвалі вялізны ўплыў на знешнюю палітыку Францыі.
Зноскі
- ↑ FINA Wiki — Аўстрыйская акадэмія навук. Праверана 3 снежня 2020.
- ↑ Brozović D., Ladan T. François Michel Le Tellier Louvois // Hrvatska enciklopedija — LZMK, 1999. — 9272 с.
- ↑ Deutsche Nationalbibliothek Record #100194109 // Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 15 снежня 2014.
- ↑ François Michel Louvois // Brockhaus Enzyklopädie Праверана 9 кастрычніка 2017.
- ↑ François Michel Le Tellier Louvois // Store norske leksikon — 1978. — ISSN 2464-1480
- ↑ Deutsche Nationalbibliothek Record #100194109 // Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 31 снежня 2014.
- ↑ Pas L. v. Genealogics — 2003.
Літаратура
[правіць | правіць зыходнік]- Rousset, Camille. Histoire de Louvois et de son administration politique et militaire. Paris: Didier et Cie, 1879. 4 vol. 6e éd.
Спасылкі
[правіць | правіць зыходнік]Фота на Вікісховішчы |
- Лувуа, Франсуа Мишель // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона: В 86 томах (82 т. и 4 доп.) (руск.). — СПб., 1890—1907.